Gomorra

Het is al langer een hype, dus ik zal er ook maar eens iets over schrijven. De man van de foto is Roberto Saviano en schrijver van het boek Gomorra. Een relaas over wat de mafia in Napels allemaal aanricht in de achterbuurten, in die zin dat alles en iedereen op de een of andere manier betrokken is bij de misdaad. Deze keer geen Amerikaanse toestanden, waarin de bazen zich in cocaïne, dure auto's en mooie vrouwen wentelen; maar gewoon kille armoede, waar men elkaar afmaakt om een treetje hoger te komen in hiërarchie. En dan bedoel ik dus de allerlaagste treden, kruimelwerk. Saviano kan door zijn ontboezemingen de straat niet meer op en wordt constant beschermd. Zijn boek kreeg hij voor elkaar door te infiltreren en nu zijn de jongens boos op hem.
Boek is ook verfilmd en dan duikt de eeuwige vraag op: wat was beter, het boek of de film? In dit geval gelukkig geen antwoord op te geven. Zijn namelijk allebei goed, maar wel totaal anders. Film is een mooie en integere interpretatie van het boek. Het integere bestaat uit het feit dat Hollywood hier weer een soort pornografische slachtpartij van had gemaakt, terwijl de film een soort documentaire is geworden en nergens uit de bocht gaat qua spektakel. Het leuke is ook nog dat ze bij de casting voor de film 2 echte mafiabroeders hebben geselecteerd zonder het zelf te weten. Als link de trailer van de film (die overigens vrij makkelijk te downloaden is her en der).

http://www.youtube.com/watch?v=QeuLCXwvOgw

muziek: de 3e (2)

Het is een bekend verhaal in de muziekwereld: die moeilijke 3e plaat. Meestal lukt het nog wel om na een veelbelovend debuut een fatsoenlijke 2e product te maken, maar daarna zijn vaak de hoofden leeg, de putten uitgedroogd. Soms is dit voor een groot gedeelte de schuld van de platenmaatschappijen, die natuurlijk zo veel mogelijk geld in zo kort mogelijke tijd willen verdienen en het omhoog geschreven bandje min of meer dwingen om maar door te gaan in hun scheppingsproces, terwijl er niets meer te scheppen valt voor de desbetreffende heren en dames. Twee goede voorbeelden van bovenstaande zijn de Kaiser Chiefs (Off with their Heads) en Franz Ferdinand (Tonight). Kaiser Chiefs, leuk bandje voor feesten en partijen, volledig door het ijs gezakt met hun 3e; maar nog erger is Tonight van Franz Ferdinand. Medeschuld aan deze mislukking is de Englese muziekpers, die in niets onderdoet voor de beruchte Engelse roddelpers. Als er iets afgebrand moet worden, dan doen ze dat goed; als er iets geprezen moet worden, dan schieten superlatieven te kort. Zo ook, bij de plaat 1 en 2 van Franz Ferdinand. Geen woord van kritiek: fantastic! Daar worden jongens van ± 23 jaar arrogant en lui van en dan gaan ze er een potje van maken.
Wie er geen potje van maakte bij de 3e plaat, was uiteraard Giant Sand; integendeel, met Storm (1988) begon het echt interessant te worden. Helaas geen bewegende beelden van, maar wel van Yer Ropes (Glum 1995) met John Convertino en Joe Burns (nu Calexico).

http://www.youtube.com/watch?v=p6PZM-DFGNQ