Het is een bekend verhaal in de muziekwereld: die moeilijke 3e plaat. Meestal lukt het nog wel om na een veelbelovend debuut een fatsoenlijke 2e product te maken, maar daarna zijn vaak de hoofden leeg, de putten uitgedroogd. Soms is dit voor een groot gedeelte de schuld van de platenmaatschappijen, die natuurlijk zo veel mogelijk geld in zo kort mogelijke tijd willen verdienen en het omhoog geschreven bandje min of meer dwingen om maar door te gaan in hun scheppingsproces, terwijl er niets meer te scheppen valt voor de desbetreffende heren en dames. Twee goede voorbeelden van bovenstaande zijn de Kaiser Chiefs (Off with their Heads) en Franz Ferdinand (Tonight). Kaiser Chiefs, leuk bandje voor feesten en partijen, volledig door het ijs gezakt met hun 3e; maar nog erger is Tonight van Franz Ferdinand. Medeschuld aan deze mislukking is de Englese muziekpers, die in niets onderdoet voor de beruchte Engelse roddelpers. Als er iets afgebrand moet worden, dan doen ze dat goed; als er iets geprezen moet worden, dan schieten superlatieven te kort. Zo ook, bij de plaat 1 en 2 van Franz Ferdinand. Geen woord van kritiek: fantastic! Daar worden jongens van ± 23 jaar arrogant en lui van en dan gaan ze er een potje van maken.
Wie er geen potje van maakte bij de 3e plaat, was uiteraard Giant Sand; integendeel, met Storm (1988) begon het echt interessant te worden. Helaas geen bewegende beelden van, maar wel van Yer Ropes (Glum 1995) met John Convertino en Joe Burns (nu Calexico).
http://www.youtube.com/watch?v=p6PZM-DFGNQ
Geen opmerkingen:
Een reactie posten