Er stond al een paar weken een zak met medicatie van M die inmiddels overbodig was geworden. Het werd tijd om die zak naar de apotheek te brengen. Er zat nog genoeg medicatie in om minimaal 2 mensen voor langere tijd te behoeden tegen van-alles-en-nog-wat. De meeste verpakkingen waren nog in tact. Ik wilde mijn zak medicatie overhandigen aan de dame aan de balie en zei haar dat de gemeenschap er misschien nog wat aan kon hebben, te meer daar alle medicatie nog ruim binnen de houdbaarheidsdatum was. Kon niet, wet op de privacy. Pardon? Ja, er zitten stickers op al die doosjes, dan zijn ze niet meer bruikbaar en al die stickers er afhalen was te veel werk. Ik vertelde haar dat het om medicatie ter waarde van drie- tot vierduizend Euro ging. Niets mee te maken. Ik kon wel alle medicatie uit de doosjes halen en dan in een bak doen en de verpakking thuis of elders verwijderen. Zouden dan de medicijnen nog in neutrale doosjes aan de man of vrouw gebracht worden? Nee, de medicatie zou vernietigd worden. Ik ging aan het werk, zittend tussen andere klanten van de drogisterij. Men keek verwonderd, terwijl de bak zich steeds verder vulde. Ik legde uit wat er aan de hand was. Uiteindelijk had ik alle medicatie uit de potjes en doosjes verwijderd (zie foto). Dit was dus letterlijk geld over de muur smijten, maar het systeem is onverbiddelijk. Thuis aangekomen vond ik in de koelkast ook nog 5 spuiten Neupogen ter waarde van € 717, 28, bruikbaar tot maart 2014. Ook maar weggegooid. Absurdistan, in het jaar 2012 dus.
