Vakantie

Met die blog ben ik nog bezig; de eerste dagen van de vakantie vooral in ledigheid doorgebracht. Marij's herstel (van de operatie dan) vordert gestaag en uiteraard is het plan weer veranderd: er wordt niet bestraald! Althans dat hoorden we van de huisarts (bij het verwijderen van de hechtingen!). Morgen een afspraak met de chirurg en dan verderop weer met de oncoloog. De laatste is de regisseur, alhoewel we nu ook niet meer weten of het de oncoloog uit Nijmegen of Eindhoven is. We proberen normaal te blijven. Naast dit alles is ook Marij's vader al weken terminaal. Ligt nu aan de morfine, in een soort sluimerwereld en we moeten er wel af en toe naar toe. Die vader was/is wel redelijk OK (alhoewel natuurlijk wel een stevige rechtse bal). Ook hierin proberen we normaal te blijven. Lukt goed tot nu toe.
Op de inrichting denken we al langzaam aan volgend schooljaar: ondanks dat er dit jaar nog veel moet gebeuren: de huidige 3e jaars moeten nog de summatieve toetsing door. Tot nu toe gaat het goed. door het van tevoren goed te organiseren en de ervaring met de blikkenpers, heb ik tot nu toe nog weinig koppijn gehad en de leerlingen vinden het ook allemaal gestructureerd gaan. Iedereen zit nu eigenlijk in een soort IPD-situatie, zonder HBO-ers. Project van bedrijf, coach van school -> ontwerp, tekeningenpakket, kostprijscalculatie opleveren n.a.v. bedrijfsproject + Ned, Eng en wat harde technische toetsen eronder. Donderdag hebben de mannen om er aan te werken. Het enige minpunt is dat er te weinig uren in coaching zijn gestopt (3 man -Fons, Marijn und ich) op 32 man en maar 2 uur per week (wordt 3 uur). De mannen zijn er goed mee bezig en ik ben afgelopen week vele malen ouderwets met de plannen van aanpak bezig geweest (lukt goed en ze beginnen nu het nut van die dingen te zien).
Qua organisatie op de WEI lijkt het er op dat ze na mijn genuanceerde evaluatie betreffende een en ander de klok toch weer terug gaan draaien: decentraliseren dus en korte lijnen. Ik sprak Pieter vorige week nog even en hij begreep precies wat ik bedoeld had. Ze zijn nu aan het bespreken hoe ze het in gaan richten. Wat dat betreft is het wel makkelijk dat ik coordinator ben, want dan heb je toch het en der wat invloed en raak je niet helemaal gefrustreerd. Aan de andere kant zit je dan wel weer in het coordinatorenoverleg en daar gaat het allemaal wat moeizamer.
Zoals het er nu uitziet zit je volgend jaar weer op je oude plek: Louis (zit nu helemaal in de mechatronica, niet alleen wis/nat maar ook technisch) verhuist waarschijnlijk naar een nog te verbouwen mechatronicabolwerk achter in de gang op de 2e verdieping. Jens kan misschien blijven, maar dat moeten we nog even uitzoeken. Functioneert wel redelijk, is een aardige jongen, heeft goede instelling, maar kan nog veel leren. Qua onderwijskundig klimaat kan ik eigenlijk wel stellen dat heel het probleemgestuurde (van het PGO) zo'n beetje is verdwenen. De begeleidingsuren worden nu meer gebruikt om te kijken of de projectwijzer wordt gevolgd en het POP/PAP gebeuren.
Kortom van de buitenkant ziet het er nog wel zo'n beetje hetzelfde uit, maar als je verder kijkt, zie je al snel grote verschillen met 2 jaar geleden. Is het beter, is het slechter, is het anders? Qua werksfeer absoluut beter: iedereen heeft er wel zin in: het Tomesen-trauma is volledig verwerkt. Onderwijs: eigenlijk totaal anders: lekker in een tutorhok een probleem uitdiepen en de jongeren didactisch opfokken is er niet meer bij. Jammer dus. Qua organisatie; ik vermoed dat als jij terug komt, alles weer normaal bij het oude is en Donald is een man die kan luisteren, het zelf ook niet altijd weet en dus te beinvloeden is (positief dus).
Nog wel wetenswaard is dat de sukkel der sukkels: Gijs P., nu ook zijn laatste adjunct kwijt is. Annemarie nokt hem ook per 1 juni. 3 in een jaar en Roel dolgedraaid en nog stelt hij zich geen vragen. Ik ben blij dat ik daar op tijd ben weg gegaan. Wat dat betreft is de WEI een oase van rust en stabiliteit.