Boekarest dus, Piata Romana. Een jaar of 7 geleden waren Geert en ik met de hele 'Box-projectgroep' in Boekarest om daar de eerste try out van een simulatiespel te spelen. De groep bestond uit 3 sympathieke moffen, 1 niet sympathieke mof, een verwarde Francaise, een ADHD-vrouw van Italiaanse afkomst, een slimme Portugees en 2 Roemeense dames waarvan er 1 op routine mee draaide en de ander nog veel moest leren (en die bovendien totaal niet kon auto rijden, hetgeen wel noodzakelijk is in deze chaos-stad met al die opgefokte ego's). De Roemenen wilde ook nog laten zien, dat hun vaderland best wel beschaafd was, dus moesten we ook nog regelmatige lunchen en dineren in gelegenheden die helemaal niet voor ons bestemd waren. Maar goed, zij betaalden. Daarnaast moesten we ook nog op bedevaart naar het kasteel van Dracula.
Na een paar dagen hadden we wel wat behoefte aan privacy, dus besloten we om niet het megalomane paleis van Ceausescu te gaan bekijken, maar ons eigen plan te trekken. Prima weertje en na wat door de stad geslenterd te hebben kwamen we op een terras op de Piata Romana uit. Het bijzondere van dit terras was dat er her en der kruizen op stonden, die bijvoorbeeld aangaven dat er op die desbetreffende plek 17 mensen gesneuveld waren tijdens de opstand tegen Ceausescu. We namen dit voor kennis aan en zegen neer. Het, voor mij, wonderlijke aan Geert is dat hij geen alcohol drinkt en dat het voor mij ondenkbaar is om plusminus 8 uur op een terras te zitten zonder dat ik zo'n terras-sessie enigszins aangeschoten uitkom. In ieder geval veel zitten oudehoeren over niets, en daar gaat het af en toe ook om. Bovendien ook nog een Roemeense oberes aan het lachen gekregen die al 9 jaar niet gelachen had.
Geen opmerkingen:
Een reactie posten