Rust

Zo, nu weer een weekje of twee rust; rond 10 maart terug.

Onderwijs A.D. 2011

D.,

Ergens in oktober hebben we een gesprek gehad over mijn kijk op de functie codoc. We hebben het daar ook gehad over betrokkenheid en hoe ik kijk naar het 'regelen van een school'. Ik heb daar onder meer gesteld dat ik me niet genoeg gesteund voelde door jou en dat ik vond dat het MT te ver van de 'troepen' af staat. Je hebt dat onderschreven en gezegd dat je daarin ook graag een verandering wilde zien. Dit is m.i. onvoldoende gebeurd. Ik heb toen gesteld dat ik over een half jaar zou komen met een definitieve stellingname v.w.b. het uitoefenen van mijn takenpakket. Bij deze deel ik je mee dat ik zo snel mogelijk van al mijn coördinerende taken af wil en terug wil naar de core business, namelijk lesgeven en alles wat daarmee samenhangt.

Mijn motivatie hierbij is eigenlijk mijn verhaal van vanmorgen: zonder betrokkenheid kun je niets veranderen. Ik vind dat wij paternalistisch, arrogant en wereldvreemd denken als 'wij' wel even de problemen bepalen en ook nog denken te kunnen bepalen hoe 'zij' die problemen op gaan lossen en dat alles dan wel zo zal gaan zoals wij bedacht hebben. Daarnaast vind ik deze visie ook terugkomen in de implementatie van de NWS. Liever had ik het Helicon-model gezien (op welke manier dan ook commitment genereren, beginnen en zien waar we uitkomen, risico nemen dus). Dit is slechts een verschil in visie en dat moet kunnen. Het moet echter niet zo zijn dat je jezelf verloochent door in die visie mee te gaan.

Totdat er een nieuwe codoc is, zal ik mijn taken gewoon uit blijven voeren en een nieuwe codoc inwerken. Ik ga voor de rest ook geen zaken chicaneren of traineren want ik blijf onderwijs keileuk vinden, met de nadruk op 'onderwijs en met de mennekes aan de gang zijn',

W.
(wordt ongetwijfeld vervolgd)

Purgeren

Purgeren, 1. (overg.) het lichaam zuiveren door de stoelgang te bevorderen ... bron: van Dale, groot woordenboek der Nederlandse taal, twaalfde druk.
Johnny van Doorn heeft purgeren ook wel eens op een andere, meer metaforische manier gebruikt in een van zijn causerieën: 'de geest purgeren'. En dat moet af en toe ook gebeuren. De beste omgeving daarvoor is het café. Vorige week was het een soort grote schoonmaak. De lente kwam er aan en alle wintervuiligheid moest er uit. Donderdag, met Hans H., vrijdag met M. en zaterdag even alleen de geest volledig gepurgeerd. Fijn en het was nodig! Tijdens een van de purgeersessies hoorde ik I put a spell on you van CCR. Op zich een goede versie (Fogery schreeuwt het lekker uit en er zit ook nog een vuig gitaartje in), maar het origineel van Screamin' Jay Hawkins is toch wel wat anders. Screamin' Jay Hawkins is altijd een marginale artiest gebleven en nooit rijk geworden van zijn tophit, te meer daar hij meer dan 60 kinderen had en sommige ook nog moest onderhouden. Zijn optredens waren omgeven door een soort relativerende mystiek. Hij wilde ook de geest schoonmaken door wat voodoo; het kwade verdrijven. SCJ schijnt niet eens in de gaten te hebben gehad dat hij I put a spell on you heeft vormgegeven en moest het later van het origineel naspelen (dat hij dus met zijn dronken hoofd had gemaakt) omdat zich het liedje niet meer kon herinneren.
Hieronder het origineel dus

c-17

De eerste keer dat ik deze foto zag, was tijdens mijn zaterdagmiddagsessie in de La Folie alwaar ik de kranten dan doorneem. Op dat moment is het rustig, er staat altijd wel een goed muziekje op, er lezen nog 2 anderen de krant en degene die achter die bar staat, weet wat ik moet hebben.
Ik draaide een pagina om en zag de foto hiernaast ter grootte van een A4 (klik) met daaromheen alleen tekst (geen reclames). Hij spetterde er uit. Ik zat even verdoofd te kijken en zei tegen S.: 'heb je die foto gezien?' met m'n hoofd wijzend naar de krant. Hij knikte. Ik was verbaasd dat ik zo geraakt was door de foto, maar het leven gaat verder. Gisteren las ik een recensie over de memoires van Rumsfeld, Amerikaans Minister van Defensie ten tijde van de Irak-oorlog, gekwalificeerd door Henry Kissinger als een 'skillful, even ruthless, bureaucratic infighter' ofwel een capabel, meedogenloos, bureaucratisch kantoorbeest. Er stond ook een foto van Rumsfeld in een C-17 (de foto hieronder). Ik ging op zoek naar bovenstaande foto en vond hem. Ik heb er nog een keer bekeken met ... ja, met wat eigenlijk?
Rechtsonder op de foto zit Rumsfeld (blauwe overhemd). Zoals het hoort zonder kompjoeter. Een echte leider heeft geen kompjoeter. De rest aan de tafel is bezig om Rumsfeld's imago als meedogenloos kantoorbeest vorm te geven, hij zet de lijnen uit. Verderop in het vliegtuig lopen, staan, hangen, liggen, slapen mensen. Wat opvalt zijn de witte dozen met groene opdruk. Ze liggen er bij als vaste waarden. Voedselpakket? Zuurstofmasker? Daarnaast straalt alles een zekere sereniteit uit die je niet zou verwachten in een vliegend Ministerie van Defensie in oorlogstijd. Nog steeds begrijp ik niet, waarom dit beeld mij zo intrigeert.
De foto boven is mentaal, fysiek en juridisch eigendom van David Hume Kennerly (bedankt!) en hoogstwaarschijnlijk uit 2006 en vrijwel zeker niet uit dezelfde fotosessie van de foto hieronder of ze moeten de vlag achterin weggehaald hebben en Rumsfeld moet zich verkleed hebben. Echter, Amerikanen zijn tot alles in staat. Onderstaande foto dateert uit 2003 (zeggen ze) en is eigendom van AP (ook bedankt!).

K.

K. wil naar Nederland komen om hier een bestaan op te bouwen. K. heeft niet de Nederlandse nationaliteit, heeft hier wel een tijd (8 jaar) gewoond, gewerkt en belasting betaald en is toen door Rita Verdonk het land uitgeschopt omdat er een (1) document niet in orde was. K. is daarna naar het verre en verwarde Hongarije gegaan om daar zijn tandheelkundestudie te beginnen. K. heeft altijd het plan gehad om terug te gaan naar Nederland. Op de vraag waarom hij naar Nederland terug wilde, kwam hij met het volgende antwoord: in een land waar de sociale wetten zo sociaal zijn en waar de samenleving zo veel zorg geeft aan onderwijs, bejaarden, gehandicapten en anderen die net buiten het 'normale' vallen kan ik afmeten hoe het met 'de staat van het land staat qua normen en waarden'. K. is geen domme jongen en en bovendien bereisd; heeft in de Joe Es of Ee, Turkije, Iran, Nederland en misschien nog wat landen gewoond. Ik vertelde hem dat er de laatste jaren nogal wat veranderd was. K. kan bijvoorbeeld moeiteloos beginnen als tandarts omdat het er op het onderwijs de laatste 10 jaar zo veel gekort wordt dat universiteiten te weinig tandartsen af kunnen/mogen leveren (tandheelkunde is een dure studie, dus financieel/bedrijfsmatig niet aantrekkelijk voor de Nederlandse overheid).
Inmiddels zijn we zo ver dat Schaap van Verstandsverbijsteringsveldt jonge epileptici en gehandicapten geen speciaal onderwijs meer gunt. Daarnaast moeten van Gauleiter W. en zijn fascistoïde vriendjes de allochtone dieren verdwijnen, terwijl een Schotse Hooglander toch echt een EU-beest is en vrijheid van handel en reizen heeft.
K. is wel een jongen die als hij iets in zijn hoofd heeft, het meestal wel voor elkaar krijgt, dus 24 juni zal hij in Hongarije afstuderen en 1 juli zal hij hier beginnen als tandarts. Hij wordt in het tandartscollectief met open armen ontvangen, want er zijn te weinig Nederlandse tandartsen. Als dank hiervoor mag zijn vrouw het eerste jaar Nederland niet in. Juist ja, Absurdistan A.D. 2011 en het eind is nog niet in zicht.
Als opknapper 'Down by the Water' van the Decemberists

8 Tikken

Afgelopen weekeinde raakte iedereen niet uitgesproken over de omhaal van Rooney. Zelfs Dzjek van Gelder kon het opbrengen om een niet-Amsterdammer een compliment te geven. Uiteraard was ik het niet eens met Dzjek en wederom bleek dat Dzjek helemaal geen verstand heeft van voetbal, maar wel verstand van circus. Wat Rooney deed was mooi, maar Van Basten en wat Duitsers hadden het al veel eerder gedaan en voor de rest is het niets meer of minder dan een gelukte circusact: applaus dus. 's Middags dacht ik nog: het zal toch niet? Maar het onvermijdelijke gebeurde.
De ware aard van Dzjek kwam weer bovendrijven: door de omhaal van Rooney te laten zien, kon hij voor de zoveelste keer een bruggetje naar Amsterdam slaan: Waar hebben we dit eerder gezien, jongens? en zijn oogjes twinkelden. Jawel, bij Ajax tegen Den Bosch in 1934 of nog eerder. Voor de zoveelste keer Van Basten dus.
Goed Dzjek, nu een echt lesje in voetballen in onderstaand fillumpje. Na 3 minuut 42 begint het feest. Arsenal ontfutselt de bal; 8 tikken en 12 seconden later ligt de bal in het net. Dat is voetbal Dzjek!

http://www.lovefooty.net/arsenal-vs-wolves-highlights-12th-february-2011/

Dead End Street

Vandaag even 'n korte, want ik ben met van-alles-en-nog-veel-meer bezig. In deze kroeg in Hongarije kun je voor 2 Euro of zoiets een 3-gangen maaltijd naar binnen werken. Daarnaast is de drank ook aan de goedkope kant. Er zit van alles binnen. Kleine zelfstandigen, lectoren, ambtenaren en gedurende de hele dag een klein aantal uitkeringsgerechtigden die van hun weinige geld toch elke dag net genoeg dronken worden om niet lastig te zijn en net wel kunnen overleven (a delicate balance!). Een zekerheid hebben deze mannen en ook een enkele vrouw: de laatste openbare gelegenheid die zij bezocht zullen hebben voordat ze zullen overlijden, zal bovenstaande zijn.
Voor hun Dead End Street van de Kinks.

Niet-roker

Iedereen die stopt met roken, komt ook met de moeilijke momenten in aanraking. Het zijn inmiddels clichés geworden: de sigaret na het avondeten, de 1ste sigaret van de dag en uiteraard de sigaret bij drankgebruik. De normale valkuilen dus. Deze valkuilen zijn nog wel te omzeilen, maar wat met de 5 sigaretten waar het eigenlijk om gaat? De 5 keer dat je uit je werkomgeving even naar buiten kan/mag om een paar kalmerende hijsen te nemen, desnoods bij windkracht 8 en een gevoelstemperatuur van -15. Het zijn vaak ook de momenten dat er lucide gedachten door het hoofd dwarrelen. Het zijn ook de momenten waarop je ongedwongen informeel van alles kunt regelen. Deze momenten zijn nu weg! Ik moet het nu doen met een gevulde koek en extra boterhammen. Het volgende sigaretmoment spookt al weer door mijn hoofd; dadelijk ga ik naar huis (ik tiep dit stukje in rooktijd) en dan stak ik op weg naar de auto er weer een op. Gewoonte dus, want mijn lijf zit er nog niet op te wachten. Dat komt nog, na een week of 6, als je denkt dat je de zaak onder controle hebt. Rond die tijd zal de dagelijkse ergernis opgelopen zijn tot abnormale proporties en ondanks dat er genoeg 'afreageermensen' rondlopen, zullen zij ook niet meer functioneren. Op dat moment is al vaak genoeg de duivel in mij gevaren. Over 6 weken is het eind maart; de tijd van de voorjaarsklassiekers. Daarna begint definitief de lente. Ik moet denken aan Oblomow, de hoofdpersoon (lage, verarmde adel) uit de gelijknamige roman van Gontsjarow. De eerste 150 pagina's zit (ligt) hij in zijn muffe, vervallen stadshuis depressief te zijn. Het is donker, het is koud, het stinkt, het is vochtig, het is verval zonder decadentie, het is niets, het is februari aan het eind van de 19e eeuw ergens in een Russische stad. De hoofdpersoon durft al weken een brief niet open te maken omdat hij onheil verwacht. Eind maart gaat hij naar een van zijn landgoeden en alles komt goed. Snel maar weer een keer lezen, Oblomow van Gontsjarow. En u ook. Als ik die 1ste 150 pagina's door ben, hoef ik ook niet meer te roken.
Op de foto sta ik mijn op 5 na laatste sigaret te roken in de Rotterdamse Witte de Withstraat schuin tegenover café de Witte Aap en 75 meter links van de zaak waar ze het beste broodje warm vlees ter wereld maken. Er zijn slechtere plekken op deze aardkloot te bedenken om je op 5 na laatste sigaret te roken.

Museum

Vandaag naar De Kunsthal geweest om daar Edvard Munch te bekijken. Ik ben eigenlijk geen museumbezoeker; ik kijk te snel en te slordig om er goed van te kunnen genieten. Zoals te doen gebruikelijk in een Nederlands museum was het weer een flinke wanorde. Waar in andere landen in alle rust wordt gekeken en op gedempte toon wordt gesproken, gaan hier alle trossen los. Het begint al bij de kinderen die zo nodig mee moeten. Deze producten van een hoogstwaarschijnlijk goed bedoelde, maar volledig mislukte opvoeding hebben nooit geleerd om op basis van de locatie hun gedrag aan te passen, dus 'alles moet overal kunnen'. De radiografisch bestuurbare auto moet mee en daar worden dan weer de schenen van bejaarden met rollators mee bewerkt. Bovendien schreeuwen ze er maar op los, waardoor ik mijn zoektocht naar vervreemding al 10 stappen na de ingang ben gestaakt. Ik keek rond en liep anderen in de weg en zij liepen mij weer in de weg. Ik besloot om de Munch-tentoonstelling te verlaten en elders in het gebouw een rustig stuk te zoeken. Dat viel mee, er waren ook plaatsen waar ik me zowaar in een museum waande. Ik liep rustig rond en liep zowaar nog een keer terug naar bovenstaande foto die me enkele minuten eerder was opgevallen. Er was toch iets gebeurd! Het bezoek was, ondanks alles een succes geworden.
Bovenstaande foto is van Stan Douglas, is getiteld Hastings Park 16 July 1955 en stamt uit 2008 (klik op foto voor vergroting).
Citaat: Douglas re-construeert een scene uit 1955 op de paardenracebaan van zijn geboortestad Vancouver. De modellen dragen kleding uit de jaren '50 waardoor ze lijken te zijn weggelopen uit een film. Douglas fotografeert ze op momenten wanneer ze even niet op hun hoede zijn. Met meer dan 30 foto's stelt hij vervolgens het uiteindelijke resultaat samen. Bron: I promise to love you, Cardic Collectie.

Tot u spreekt ... (3)

Zelfstandige naamwoorden dan wel eigen namen:
sukkel, loser, slapjanus, NSB'er, Stasi-informant, KGB-agent, Farizeeër, hypocriet, landverrader, schurk, schoft, zwakkeling, PVV-stemmer, leugenaar, zwakkeling, draaikont, Dzjek de Vries en natuurlijk lafaard.
Bijvoeglijke naamwoorden: verschrikkelijke, vreselijke, achterbakse, schofterige, etterende, misselijkmakende, misselijke, vunzige, schijterige, zeikerige.

Umar Bin Hassan

Op 2 februari, in het bericht over Bertus Hendriks staat onder meer het volgende:
'hoogstwaarschijnlijk wordt over een paar dagen de chef-staf van het leger, Umar Bin Hassan, naar voren geschoven om een overgangsregering te vormen. Deze man is getrouwd met de achternicht van koning Faroek van Saoedi-Arabië, waardoor hij zowel door de Arabische wereld als een acceptabele machtsfactor wordt gezien alsook door de protesterende massa. Daarnaast heeft hij ook al bewezen dat hij in het Midden-Oostenconflict een belangrijke factor kan zijn als het gaat om de gewapende vrede tussen Israël en de Palestijnen niet te laten escaleren in een gewapend conflict. Bovendien heeft hij door de militaire oefeningen met de Amerikanen ook een goede band met John Kerry, hoofd van de Senaatscommissie voor Buitenlandse Zaken.' Bovenstaande zinnen zijn volledig fictief ...
Ze waren in die zin fictief dat Bertus het toen al had over de chef-staf van het leger en naar nu blijkt, is zijn voorspelling voor een groot gedeelte uit aan het komen. Deze chef-staf heet in werkelijkheid Sami Eman en ik heb daar de naam Umar Bin Hassan gebruikt omdat die naam goed klinkt en er in mijn hoofd niets anders op kwam.
Wie is Umar Bin Hassan (op de foto rechts)? Hij is in feite een van de grondleggers van de rap en hip-hop. Was en is oorspronkelijk een dichter. Werd eind jaren '60 lid van de militante groep zingende dichters The Last Poets, raakte daarna min of meer in de vergetelheid en aan de verdovende drugsmiddelen, maar hoorde in de jaren '80-'90 zijn teksten weer terugkomen bij de toenmalige rap en hip-hop generatie. Hij kwam uiteindelijk uit zijn crackdal en ik zag hem zowaar nog een keer in de grote wereldstad E. overtuigend optreden.
Als videoke een van hun tophits.

Molens

Tot voor een jaar of 2 geleden was de late vrijdagmiddag voor mij het moment om eens een potje verbaal ruzie te gaan maken met de diverse instanties. Maakte in feite niet uit met welke. De late vrijdagmiddag was het uitgelezen moment om de hulpdiensten van UPC, VGZ, ING of wie dan ook net voor het weekeinde begon, nog een flinke partij te ergeren en mijn ergernis te doen omkeren zodat het weekeinde met een leeg hoofd ingezet kon worden. Men was daar uitgeput en keek naar het weekeinde uit en bij mij was de irritatiefactor op zijn hoogst door de voorbije week op de inrichting. Strategisch dus het moment om meedogenloos toe te slaan.
Vrij veel ervaring opgedaan. Bij VGZ wordt standaard na 23 minuten de hoorn er op gesmeten, net als je aan de winnende hand bent. Bij UPC eindigde het gesprek altijd bij de dienst waar je het abonnement op kon zeggen en dan kwamen zij uiteindelijk wel met een hogere internetsnelheid of uitgebreider pakket of wat dan ook.
Momenteel is M.K. via Dagdingen bezig om de stumpers van de OV-maffia schriftelijk te terroriseren. Daarom vandaag een verplicht bezoek aan

http://martenhogeweg.nl/dagdingen/

Gelieve te beginnen bij 'Ik ben danig in mijn sas met het station in Maarheeze' om de chronologie te behouden.

Lucide

Lucide: 1.helder, klaar stralend; in het bijzonder helder van geest. 2.Heldere ogenblikken (van een krankzinnige). bron: van Dale, elfde druk.
Gisteren reden we terug na de cursus. Het woord lucide viel. Een mooi woord. Men had het over de kunst van het 'lucide dromen'. Daar ben ik nog niet aan toe en alhoewel er in mijn familie geen enkele vorm van krankzinnigheid te vinden is, beperk ik me tot de 2e betekenis, te meer daar Gerard Reve heeft gesteld dat krankzinnigheid op zich niet erg is, mits er structuur in wordt aangebracht.
Het wachten tijdens de cursus was op een lucide moment van wie dan ook. Het huiswerk (zie afgelopen maandag) werd niet besproken en van het ochtenddeel kan ik me weinig herinneren, alleen dat we tijdens de middagpauze het bos ingejaagd werden om een 'symbool' te gaan zoeken dat onze droom betreffende ondernemerschap vorm kon geven. Met behulp van dit 'symbool' moesten we dan die middag onze 'droom' uitleggen.
Ik voldeed aan de opdracht (een lucide moment?) en vond mijn symbool reeds in het gebouw. Ik had er ook nog een verhaal bij. Verwachtingsvol keerde ik terug (misschien hadden er meerdere mensen lucide momenten meegemaakt, alhoewel ik niemand verdacht van krankzinnigheid en zij dus in categorie 1 vielen). We kregen bij terugkomst meteen weer complimenten van de cursusleiders; ze hadden gezien dat iedereen elkaar had gegroet tijdens de middagwandeling en dat was 'mooi'. Daarna ging een van de cursusleiders aan de gang met het gegeven 'dat we niet alles zagen, wat er te zien was'. Zonder dat ik het in de gaten had, begon ik na verloop van tijd te hallucineren: de cursusleider begon te veranderen in Woody Allen die een rol speelde in een van zijn films. Ik knipperde met m'n ogen. Het beeld verdween niet. Zou dadelijk Dianne Keaton ook nog verschijnen?
Na een tijdje vond ik mezelf terug, terwijl ik m'n 'droom' uit aan het leggen was aan iemand anders. Ik moest er ook nog 2 acties bij bedenken om de 'droom' uit te laten komen. Ik zag meteen dat m'n 'droom' niet realistisch was. Weer een dag zonder lucide moment in het leven van een krankzinnige.

A.D. 2011

Hedendaagse vorm van kommunikaatsie met een leerling die denkt dat hij ziek is.

Huiswerk

In het kader van ondernemerschap in het onderwijs ben ik met een cursus bezig (zie ook Rollenspel 11/1/'11). Voor morgen moeten we nadenken over de 'randvoorwaarden voor succesvol startend ondernemerschap'.
In de opdrachtomschrijving staat onder meer als inleiding:
Om veranderingen tot stand te brengen heb je genoeg aan 3 ingrediënten:
1. een ongewenste situatie; 2. een ambitie (of wens); 3. een plan of oplossing. Daarnaast kregen we een aantal aforismen (korte pittige spreuk, op zichzelf staande sententie, die geen deel uitmaakt van een bepaald denksysteem, maar wel karakteristiek is voor een bepaalde gedachtegang of geesteshouding.) Bron: van Dale, twaalfde druk.)
Deze aforismen luiden:

• begin alleen
• houd het klein
• maak het concreet
• stel een deadline voor jezelf
• houd de cyclus klein en begin vaak opnieuw

Toe ik dit onder ogen kreeg, vroeg een van de cursusleiders wat ik hiermee ging doen. Ik antwoordde hem dat ik hier grote vraagtekens bij ging zetten. De andere cursusleider keek mij meteen boos aan. Waarom begreep ik niet, want volgens mij mag ik overal en waar dan ook vraagtekens bij zetten. Maar goed, aangezien ik toch al gewend ben te werken in sommige dictaturen -gezin, werk, Hongarije en Absurdistan als Gauleiter W. uiteindelijk de baas is- ga ik maar even verder met vraagtekens zetten op gevaar van excommunicatie.
Vraagteken 1: zouden de protesten in Tunesië, Jemen en Egypte ook op basis van deze aforismen georganiseerd zijn. Er was een ongewenste situatie (onderdrukking), een ambitie (de onderdrukker weg), een plan (democratie op basis van snelle verkiezingen). Ik vermoed van niet. Ik houd het voor onmogelijk dat 1 persoon dit allemaal in gang heeft gezet en dat deze persoon het klein wilde houden. Voor de rest waren er ook alleen maar vage plannen en was en is de deadline totaal onduidelijk. Er is nauwelijks sprake van een cyclus. Er is wel succes; de partijen zijn met elkaar in overleg en er is waarschijnlijk een kanteling aan de gang.
Vraagteken 2: zouden de oprichters van ASML 20 jaar geleden ook als individu gedacht hebben in deze aforismen. Ik denk het niet. Zij hebben hun gouden handdrukken van Philips bij elkaar gelegd, de kennis gebundeld en meteen gesteld dat zij wereldleider wilden worden op het gebied van lithografie en semi-conductors. En zo zijn er nog wel wat analogieën in het bedrijfsleven te bedenken.
Vraagteken 3: door deze aforismen als dogma te presenteren, lijkt het alsof andere strategieën uitgesloten worden. Waarom?
Huiswerk gemaakt: ik heb er over nagedacht.

Portland, Oregon

Modest Mouse, Shins, Pavement, Spoon, Death Cab for Cutie, Laura Veirs, the Decemberists, Pink Martini, Dandy Warhols, M. Ward, Elliot Smith, Floater. Allemaal bandjes die ik wel eens in meer of mindere mate gehoord heb. Ze hebben allemaal een overeenkomst, want hun basis ligt in Portland, Oregon, een plaats In het noordwesten van de Joe Es of Ee, zuidelijk van Seattle. Ik stelde me de vraag wat al deze moderne beatorkesten te zoeken hebben in Portland en op het Heilige Internet bleken er meerdere idioten met deze vraag rond te lopen (waar kan een mens zich allemaal druk over maken). Er komt eigenlijk geen eenduidig antwoord op de vraag en het mysterie wordt alleen maar groter, omdat het daar soms 45 dagen achter elkaar kan regenen. Dat is natuurlijk wel een goede gelegenheid om binnen een potje herrie te gaan maken, maar toch: het blijft onduidelijk en dat moet ook maar zo blijven.
Een van de moderne beatorkesten die recentelijk een mooie plaat heeft uitgebracht die onder de noemer Americana zou kunnen vallen is (zijn?; dit is een grammaticale kwestie waar ik niet uit kom: een van de moderne beatorkesten ... is enkelvoud en .... the Decemberists is meervoud. Ik heb hier te maken met een onderwerp en naamwoordelijk deel van het gezegde en deze zijn niet congruent. Voorbeeld: 'die man is leraren' of 'die mannen is leraar' zijn allebei fout: niet congruent. Gelukkig zitten er 2 verschillende talen in deze zin, dus het wordt 'zijn'.)Wat een geleuter allemaal. Het gaat dus om the Decemberists. Altijd goed bandje geweest en hun nieuwe plaat, The King is Dead, mag er ook weer zijn. Hieronder 2 links: een, qua geluidskwaliteit, redelijke live-uitvoering, maar qua muzikale uitvoering wel weer zwaar voldoende versie van This is why we Fight

http://www.youtube.com/watch?v=4HneTOlyYDo&feature=fvst

en een met zonder bewegende beelden met de originele plaatversie

http://www.youtube.com/watch?v=qoa5AL6VFk0

Proef

Ik zit nu knettergek te worden in een wachtkamer van een artsencollectief in Gestel-buiten-de-rondweg. Men ligt al ruim 40 minuten achter op schema en ik weet ook al dat dit een nodeloos bezoek zal zijn. Deze artsin weet namelijk niets en daarom zal zij mij verwijzen naar de dermatoloog, die de schurftachtige plek op mijn gezicht zal analyseren. Ik heb echter wel geleerd hoe ik vanaf mijn Aaifoon een bericht de wereld in stuur en dat is dan weer fijn.
Naschrift (ik zit inmiddels bij de apotheek te wachten); het schaap zei: 'ik ben niet tevreden; ik heb dit nog nooit gezien, ik verwijs u door naar een dermataloog'. Daarna kuchte ze in mijn gezicht, ging achter de kompjoeter zitten, liet een zachte boer en vulde tergend langzaam wat formulieren in en een receptje. Tijdens dit alles pleegde ze ook nog een telefoontje met haar man om te melden dat ze later thuis kwam.
Proef geslaagd, patiënt overleden.

Bertus

Het is heisa in de Arabische wereld (zijn Egyptenaren eigenlijk Arabieren) en dan is het wachten op Bertus Hendriks. Bertus was eerst een stem op de Wereldomroep, maar werd een jaar of 15 geleden een gezicht toen hij af en toe op de verrekijk verscheen. Bertus blinkt uit in het uitleggen van Midden-Oostenkwesties en al de voor ons onbekende politieke en sociale emoties aldaar. Een kundig man.
Het wachten begon dinsdag tijdens DWDD, maar dat was eigenlijk al bij voorbaat tevergeefs want Bertus verschijnt niet in programma's waar hij niet mag uitspreken en waar men niet naar elkaar luistert. Ik moest nog wel de weeë uber-empathie van Martin Simek aanhoren over hoe hij de emoties tijdens de Praagse revolutie in 1989 duidde. En er was natuurlijk ook een analogie met de gevoelens van de mensen op dat plein in Caïro. Simek weet dat allemaal, hij weet exact hoe ieder individu van de wereldpopulatie in elkaar zit.
Gelukkig verscheen na een paar uur Bertus-zelluf. De avond daarvoor had hij al overtuigend en in kernachtige zinnen uitgelegd hoe het allemaal zat en zit (hij heeft die achterlijke Simek emo-pauzes in elke zin namelijk niet nodig). Hij deed dit lekker ouderwets, staande voor een kaart en maakte ons in enkele minuten genoeg insider om iets van de problemen te begrijpen.
Dinsdag was hij er gelukkig weer; helaas moest hij blijven zitten. Hij debiteerde zijn mening, liet een ander ook met zijn tegengestelde mening komen, luisterde aandachtig en kwam na een minuut of 5 met een zin waarin hij als kenner zijn verwachtingen uitsprak: 'hoogstwaarschijnlijk wordt over een paar dagen de chef-staf van het leger, Umar Bin Hassan, naar voren geschoven om een overgangsregering te vormen. Deze man is getrouwd met de achternicht van koning Faroek van Saoedi-Arabië, waardoor hij zowel door de Arabische wereld als een acceptabele machtsfactor wordt gezien alsook door de protesterende massa. Daarnaast heeft hij ook al bewezen dat hij in het Midden-Oostenconflict een belangrijke factor kan zijn als het gaat om de gewapende vrede tussen Israël en de Palestijnen niet te laten escaleren in een gewapend conflict. Bovendien heeft hij door de militaire oefeningen met de Amerikanen ook een goede band met John Kerry, hoofd van de Senaatscommissie voor Buitenlandse Zaken.' Bovenstaande zinnen zijn volledig fictief ( deze keer niet integraal overnemen, redacteurtjes van klokkenluideronlinepuntnl! Eerst even de bronnen tsjekken, weetjewel, anders schrikken de mensen weer) en berust nergens op, maar is een voorbeeld van wat Bertus er allemaal moeiteloos en onverwacht uit zou kunnen gooien, want hij heeft kennis en visie, dit in tegenstelling tot Simek die alles gemakshalve maar op emotie baseert.
Hopelijk vanavond nog meer Bertus!

PTSS

PTSS, ofwel Post Traumatisch Stress Syndrom. Anders gezegd: een militair maakt in een oorlogssituatie iets vervelends mee en wordt daar later in zijn leven psychisch mee geconfronteerd en draait door, op welke manier dan ook. Dat kan gebeuren en is verklaarbaar; het menselijk brein is niet overal tegen bestand. Onze Nederlandse politie-agenten en ME'ers schijnen ook al massaal aan PTSS te lijden, zo hoorde ik op de radio. Vervelend!
Maar goed, daar wil ik het niet over hebben. Wel over alle moderne assertieve ouders die over 5 jaar met hun kind naar school komen en melden dat hun kind ook PTSS heeft. Op 6-jarige leeftijd heeft hij of zij namelijk een ijsje laten vallen of een kompjoeterkeem is onverwacht gekresjt en dat heeft het kind nog steeds niet verwerkt. Of we daar maar rekening mee willen houden. Het kind heeft ook een 'rugzakje' want tegen die tijd is PTSS al lang een geaccepteerde aandoening. Ook bejaarden die een lekke rollatorband hebben, lijden aan PTSS. Eigenlijk lijdt iedereen tegen die tijd aan PTSS, het heerst, het is de nieuwe Spaanse Griep. Kamervragen!
De jongens van de ME-troepen die hier een demonstratie in Rome in de gaten houden (er wordt daar elke dag wel ergens voor of tegen gedemonstreerd) hebben daarentegen weinig last van PSTT. Het zijn tamelijk normale mannen; kijk maar (klik op foto) naar 5 van de 10 ME'rs op de 1ste rij. Met belangstelling en vreugde volgen zij de vrouw (die er ook van geniet en het niet als vrouwonvriendelijk ervaart en dus ook geen PTSS-lijder zal worden) die net gepasseerd is.