Na 3 dagen lichte vooruitgang is het vannacht weer licht achteruit gegaan. M heeft het erg benauwd gehad, bloed opgegeven en forse koorts gehad. Longfoto's gemaakt, medicatie maar weer een keer aangepast en maar hopen dat de weg voorwaarts weer in wordt geslagen. In het herstelpaleis snapt men ook nog steeds weinig van de koortspieken. De moeder van alle artsen heeft ook weekenddienst, dus is op de behandelafdeling (normaal zijn polikliniek en behandelafdeling qua bemensing gescheiden) en loopt af en toe binnen om M in de gaten te houden. Ze vertelde nog wel dat M, zelfs als ze misschien over een week of 3 uit het herstelpaleis ontslagen wordt, nog een lange weg te gaan heeft, met onder meer ook fysieke revalidatie, want M ligt inmiddels 7 weken in bed en kan nauwelijks lopen. Daarnaast zal er nog veel met medicatie en al de bijwerkingen van alles bestreden en gestreden moeten worden het komende jaar. Maar goed, eerst maar eens stabiel worden.
Het huishouden begint ook zijn tol te heffen. Door de week is iedereen bezig en in het weekeinde moet er dan weer huishoudmatig toegeslagen worden en dat lukt niet altijd. Vandaag is het 'grote waswegwerkdag' en moet het huis ook stofzuigmatig aan de kant. Voor de rest moet ik ook eens in een ander schema terecht zien te komen, want rond 6 uur hang ik altijd rond in het herstelpaleis en aangezien ik het met de ketering daar helemaal gehad heb (ook weer weinig kwaliteit voor woekerprijzen), heb ik de laatste weken vrij weinig 'normaal warm eten' gehad. Soms biedt het plaatselijk kebabpaleis uitkomst, maar ook dat is niet ideaal. Nu snel aan de slag, genoeg geoudehoerd: muziekje aan en weg met die was!
