Over vechtlust en vakmanschap

Marij vecht nog steeds verder. Misschien tevergeefs, maar sommige waarden zijn licht positief aan het veranderen. We moeten daar weinig hoop uit putten, want over ongeveer 24 - 36 uur wordt bekeken of het genoeg is om het proces door te zetten. Tot nu toe -17.00- is de nierfuctie nog vrijwel nihil en zijn er tal van andere complicaties. Men staat er echter steeds meer van te kijken hoe Marij dit allemaal volhoudt. Vanmorgen werden we weer geconfronteerd met de integriteit en het vakmanschap in het herstelpaleis. Ik vroeg aan de verpleegkudige de laatste stand van zaken en zij vertelde onder meer dat de nierfunctie gestopt was. Ik sprak mijn vermoeden uit dat het dan wel spoedig zou eindigen, omdat dit gisteren als een van de criteria was bespoken. Een uur later kwam de IC-arts uit zichzelf naar ons om een en ander te nuanceren en uit te leggen waar er nog kansen lagen; hij legde nogmaals uit dat IC een laatste-kans-filosofie heeft en dat er voor het nierprobleem nog wel een laatste truc te verzinnen was zonder dialyse. Vandaag is het zo'n beetje inloop bij Marij; wel druk, maar zorgt ook voor ons voor wat afleiding en de meeste mensen die komen beschikken ook over de juiste vorm van humor, zodat er af en toe ook nog wat te lachen valt; constante treurnis houdt een mens niet vol en zou Marij ook niet willen. We gaan weer een spannende avond en nacht in. Misschien later meer.