Kantelmomenten

Het is een nacht en avond geworden met het thema kantelmomenten. Om 19.30 reden we met een redelijk gerust gevoel naar huis -Marij zou de komende 24 uur slapende gehouden worden-maar dat pakte anders uit. We waren net thuis en er werd vrijwel onmiddellijk gebeld: paniek in het herstelpaleis. Onmiddellijk komen. Meteen weer terug met een zeer somber gevoel: zou Marij deze crisis ook overwinnen? Aangekomen bleek de situatie na een diepe crisis weliswaar verslechterd, maar Marij had zich er toch weer uitgevochten. Problemen met het zuurstofgehalte en longen deze keer. De komende uren zouden belangrijk worden. We bleven op het herstelpaleis. Af en toe naar Marij, dan weer in de Familiekamer. Rond 00.10 weer alarm. Zuurstofgehalte dramatisch gedaald en een laatste poging werd gewaagd: Marij zou op haar buik worden gelegd, zodat andere delen van de longen wat beter in actie konden komen. Ik stelde de vraag aan de IC-arts of een mens dit allemaal nog wel aankon. Intensive Care is laatste-kansen-werk en hij vond dat dit moest gebeuren. Het omdraaien zou ook fout kunnen gaan en een bang uur trok voorbij. Uiteindelijk mochten we er weer bij en bleek Marij er baat bij te hebben gehad. Zuurstofgehalte weer redelijk. Wat nu? J, E en ik zouden gaan slapen en D en B even terug naar de Wereldstad E om daar voedsel, kledij en andere zaken te halen. Rond 04.30 zijn we her en der in het Herstelpaleis gaan slapen. J & D bij hematologie in een echte slaapkamer, de rest in de Familikamer. De slaapkamer bij hematologie gaat nu gebruikt worden als een soort permanente slaap-doucheruimte. Net nog bij Marij geweest: situatie is gelijk gebleven en nog steeds precair: Marij zwaar verzwakt en met veel medicatie om de bloeddruk op peil te houden. Beademing op 85 %.