Terwijl M in het herstelpaleis bezig is om de strijd met het Graft-versus-host aan te gaan, probeer ik me, als ik niet in datzelfde herstelpaleis ben ofwel onderweg, te verpozen met muziek of een boek, als ik tenminste klaar ben met de huishoudelijke bezigheden. Daartoe koop ik meestal wat Engelse muziekbladen en daarna fijn illegaal dauwnloden en luisteren. Meestal staan die bladen vol met uitgebreide overbodige artikelen over Hendrix, the Clash, Stone Roses en noem maar op, aangevuld met wat echt nieuw nieuws over moderne hedendaagse muziekorkesten. Ook op de muziekmarkt is het crisis de laatste 10 jaar, uitzonderingen daargelaten, als je de inhoud van deze bladen moet geloven. Deze bladen hebben naast al het gewauwel over oude muziek de prettige bijkomstigheid dat je er een gratis zeedeetje bij krijgt met wat nieuwe muziek. Deze keer zat er een zeedeetje bij waarop Sticky Fingers (1971) door meestal moderne muziekmakers en -maaksters nagespeeld en geïnterpreteerd wordt. Het valt op hoeveel gekleurde mensen geïnspireerd zijn geraakt door deze plaat. Het lijkt wel een echte soulplaat. Een van de broeders die een nummertje kon waarderen (Dead Flowers) is Anthony Joseph & the Spasm Band. Ik moest meteen aan the Last Poets en Gil Scott-Heron denken. Helaas geen fillumpje van Dead Flowers op JoeTjoep, maar wel deze. Misschien nog iets te gekunsteld, maar ze leren het nog wel.
vette plaat!
BeantwoordenVerwijderen