Dag + 17; op weg naar herstel

M gaat vandaag week 5 in en het wordt nog even doorbijten. Na de absolute malaise van donderdag en vrijdag gaat het maar langzaam bergopwaarts. De arts vertelde M dat deze situatie nog een paar dagen gaat duren. De witte bloedlichaampjes staan inmiddels op 1,8 (moet uiteindelijk tussen de 4 - 11 zijn), maar vertonen wel dagelijkse groei en dat helpt M ook om de diverse ontstekingen te lijf te gaan. Inmiddels begint de infuusstandaard ook een factor te worden. M zit al 4 weken aan dat ding verbonden en door al de bijwerkingen gaat het manoeuvreren niet altijd gestroomlijnd waardoor haar lichaam en hoofd steeds meer blauwe plekken krijgen.

Dat het met pieken en dalen gaat bewijst wel dat M vorige week dinsdag nog zin had om naar huis te gaan en eventueel later in de week een bezoek aan de Folie te brengen (bij wijze van spreken), maar dat ze zich gisteren totaal nog niet in staat voelde om naar huis te gaan.

Toch hebben we wel het idee dat dit wel eens de laatste horde is die genomen moet worden (afgezien van de Graf-versus-host-mogelijke-afstoot-ellende dan). Gelukkig heb ik M's oude telefoon weer kunnen repareren zodat M weer redelijk kan communiceren.

Als muziekje Justin Townes Earle met een liedje waar M en ik altijd goede zin van krijgen en misschien al eerder op mijn blog is verschenen, maar dat doet er even niet toe.

Vanavond meer nieuws, indien noodzakelijk.