Berichten uit de hel (2)

Zoals gisteren gesteld: ik mag, moet de kruidenier weer in. Op rustige momenten als er niet te veel graaiende studenten of veel andere langdurig ongewassen bacteriëndragers zijn, mag M. ook mee. Ik sukkel er dan achter aan en op aanwijzing neem ik het product dat aangewezen wordt en leg of gooi het in het karretje. Op zich een verbetering vergeleken bij een solobezoek, want ik hoef zelf niet meer te zoeken. Een nadeel bij deze manier van een bezoek aan de hel is dat ik als een inteeltmongool achter M. aanloop, op luid commando van M. een product uit de rekken gris, af en toe moet terugzetten, want de verkeerde versie en dat dit dan ook weer voor vreemde blikken bij het personeel en omstanders zorgt. Een personeelslid begon al spontaan te lachen toen hij mij zag. Kortom, mijn onlangs geschonden imago is nu helemaal naar de maan. Hoeveel kruideniers zijn er eigenlijk in E?
Zie het fillumpje voor een live-reportage, vooral het einde zou onder normale omstandigheden vernederend zijn. Maar goed, het moet; niet zeuren dus.