10 Kilometer voor de grens met Hongarije begint het al: einde van de snelweg, dus staat de Oostenrijkse verkeersgestapo her en der met hun laserpistooltjes te meten of je toevallig 1! kilometer te hard rijdt. In de zomer is dat ook nog een milieudelict, dus extra betalen. Oostenrijks-Hongaarse grens: ook als er geen hond is 30 km. Daarna Sopron door: ook gevaarlijk. Bovendien rijden de Hongaren precies 50 km. en gelijk hebben ze want de bekeuringen zijn voor hun inmiddels onbetaalbaar geworden (21 km te hard = € 220). Daarna Sopron - Sarvar; verschillende dorpen afgewisseld met doorgaande weg (snelweg of provinciale weg? hoe hard mag ik?). Ik doe maar wat; constant alert op meetapparatuur en lichtsignalen van tegemoetkomend verkeer. De Hongaarse politie heeft inmiddels Westeuropese meetapparatuur en staat bijna op elke hoek of achter elke 2e struik. Volkomen paranoia bereik ik Sarvar. Verder naar Sumeg; lange rechte weg, echt zo'n weg om even door te rossen, maar helaas: ook mogelijke controles: nog dik 200 km. Bij Sumeg na het kasteeel de bush in, richting Heviz; eindelijk geen controles want bochtige plattelandswegen, bovendien komt hier niemand. Plankgas tot net voor Keszthely. Daarna weer oppassen tot Nagybajom. Vanaf Nagybajom tot Szigetvar het fijnste stuk: zeker geen controle, weinig verkeer, dus even uitleven maar. Vanaf Szigetvar tot het landgoed; constant oppassen. Waar het tot 10 jaar geleden genieten was (bonnen waren betaalbaar en weinig controles) kwam ik, tot vorig jaar, volledig uitgeput en paranoia aan op het landgoed. Hoera, dit is afgelopen; het is echt waar, de autoweg is officieel geopend: 4 teilen volgehuild van ontroering! Ja, inderdaad erg dat een man op leeftijd naar een fillumpje van een autoweg kijkt, maar ik moet dit even delen: ik heb 'onderweg' te veel meegemaakt de laatste jaren, de emotie zit diep. Heb begrip! Of niet ... zie maar.
http://www.youtube.com/watch?v=x29SyyS-Zg0
Geen opmerkingen:
Een reactie posten