Vunzigheid

Op zaterdagmiddag kwam ik in horecagelegenheid Usine in de middelgrote provinciestad E. terecht. Usine is gevestigd in een oud Philips-gebouw. We hadden honger en vroegen de kaart. Op de kaart stonden, naast ongeveer 18 fouten tegen de Nederlandse taal, ook garnaalkroketten vermeld (of is het misschien garnalenkroketten?).
Ik mag inmiddels van mezelf stellen dat ik een expert op het gebied van garnalenkroketten ben. Aan de Belgische kust wordt een portie garnalenkroketten geserveerd op een ruim bord, 2 boterhammen, wat boter, enig groenvoer en nog wat mosterd of andere zuur. Voeg daarbij nog een fris biertje en een feestmaal is daar. De garnalenkroketten zijn uiteraard van een uitstekende kwaliteit. De garnalenragout heeft de juiste smaak en af en toe tref je een echte garnaal aan. De kroket heeft een krokante laag van de juiste kleur en smaak.
Ik heb al eerder geschreven over mijn teleurstellende ervaringen in de Nederlandse horeca, maar vanmiddag was het wel erg triest. Op een schoteltje werden 2 bleke kroketten geserveerd; er stond nog een klein schaaltje geschifte mosterd-mayonaise bij. Daarnaast lag nog 1/32 citroenschijf. Ik was verbouwereerd. Ik vroeg of er ook brood bij hoorde. Oh ja, dat waren ze vergeten. Snel werd een mandje met 3 stukjes stokbrood aangerukt. De garnalenkroketten bleken hol van binnen te zijn afgezien van enige garnalen. Geen ragout dus en na enige minuten stortte de kroketlaag van kroket 2 in elkaar. Een zielig gezicht, zeker omdat de kleur deed denken aan een TBC-patiënt van voor de 1e Wereldoorlog.
Omdat ik over veel doorzettingsvermogen beschik, heb ik de vunzigheid naar binnen gewerkt. Marij had een beenhammetje. Na ongeveer 30 minuten werden we allebei misselijk. We hebben elders nog wat drank genomen om de magen weer tot rust te krijgen.